sadecemurmur

 Bir çok özelliğimden birisidir sinirlendirme sanatı. Karşımdakini çok kolay kızdırabilirim. Ki bazı insanların hassasiyetleri işimi iyiden iyiye kolaylaştırır.

  Kimi insanları asla kızdırmam. Sinirlenecekleri en ufak şey söylemem. Bunun iki sebebi olabilir. Ya karşımdaki kişinin beni tanıdığına emin değilimdir, onu kaybetmek istemiyorumdur, ya da hiç umursamıyorumdur. İlk seçenek pek nadir de olsa vardır.

  Sinirlendirdiğim insanlar bundan hoşlanıyor mu?Aslında gerçek duygu ve düşüncülerimi ya da ne bileyim amacımı bilseler kiç bana kızmazlar alınmazlar. Tam aksine sevinebilirler. Neden mi çünkü eğer bir kişiyi kızdırabiliyorsam, o kişi beni önemsiyordur. Onun yanında benim ve sözlerimin değeri vardır. Kızdırabildiğim insanlar bu sebepten benim için çok değerlidir. Önemsenmemek büyük bir fobi gerçekten. Bu yazıyı yazmışken tüm sinirlendirdiklerimden de özür diliyeyim. Hani özürlük bir durum yok ortada biliyorum fakat ne bileyim bazen dilimin ayarı olmayabiliyor. Ya da karşımdaki kişi bu ufak yüklenmeleri artniyetli bulabiliyor. Özür dilemek bir elalem ne der kaygısı burada sadece.

  İnsanlara verdiğim değer scalaları gerçekten biraz aykırı. Bunu kabul ediyorum. Fakat benim yanım da olan insanların da düz mantıklarla bana yaklaşılmaması gerektiğini bilmesi gerek. Memleketimin güzel bir sözü ile bitireyim bu yazıyı da. "Eyi olur zaar."