Neymiş efendim dünya kadınlar günüymüş 8 Mart. Böyle saçma bir gün görmedim. Böyle bir günün olmasına değil itirazım fakat kutlanması enteresan. Hani sadece kendi ülkem için de demiyorum. Dünyanın her yerinde ama az ama çok kadınlar esaret altında. Yaşadıkları baskı gözler önünde. Maruz kaldıkları şiddet utanılası boyutlarda. Ya birisi bana açıklayabilir mi özgürlüğünü bile eline alamamış bir kişi, zümre, topluluğun nasıl kendine ait bir günü olabilir. Arkadaş önce kadına karşı şiddete ve ayrımcılığa karşı 365 gün savaşacaksın ondan sonra gidip karına karanfil alacaksın. Böyle bir riyakarlık olamaz. Ben ne yapabilirim ki diyebilirsiniz. İlla fiili bir mücadele gerekmez. bir erkek çocuk kız çocuğunu ezmeye kalktığında karşı çıkmanız, yanlışlığı çocuklara söylemeniz bile bir adımdır. Küçük adım ama en azından geleceğe dönük bir adım. Kardeşim bir kadına mı şiddet var erkeğe de şiddet var niye konuşulur bu kadına şiddet diyenler de var. Böyle bir mantık olamaz. Neden ; öncelikle savunmasız hiç kimseye el kaldırılmaz silah doğrulmaz. Bu savaş kanunudur, savaş da bile buna dikkat edilmesi gerekir. Kadınlar ise her zaman savunmasız değil midir? Savunmasız insanlara şiddet hangi vicdana sığar. Şiddetin her türlüsü lanet okunmaya değerdir. Bunu savunan olmaz muhtemelen ama kendinden güçsüz birine el kaldırmak şiddetten çok acizliktir. Bu konuda daha uzun uzun yazılar yazabilirim fakat temiz cümlelerle, hakaret etmeden, kötü söz söylemeden ancak bu kadar yazabildim.
Bu kadar sözden sonra hala 8 Mart kutlanılması gereken bir gün diyen tüm kadınların kadınlar günü kutlu olsun.
Aile içi şiddet adı altında masumlaştırılmış cinayetlerde yaşamını kaybeden tüm kadınlarımızı saygı ve mahcubiyetle anıyorum. Mekanları cennet olsun. Yaşayan ve şiddete maruz kalan kadınlarımıza da sabır ve kurtulma dirayeti diliyorum.
