Uzun süredir Oğuz Atay - Tutunamayanlar'ı okumaktaydım ki bu süre şubat 2014 başlarından bugüne kadar devam etmekte olan bir süre. Kabul ediyorum uzun bir kitap ama bende fazla uzattım. Belkide bitirmek istemeyişimden bilmiyorum. Tam bu sırada instagramda bir kitapseverden (icazet aldığımda nickinide belirtebilirim) bu kitabı gördüm. Yorumlarını sordum, kesinlikle okumam gerektiğini söyledi. Yekta Kopan seslendirme sanatçısı olarak kesinlikle hayran olduğum bir insan hiç kitabının var olduğunu öğrenince boş durur muyum. Hemen koşup gidip aldım. Tabi tavsiyeyi yaparken bir de uyarı almıştım bu kitap iyi hoş ama sakın Yekta Kopan'ın sesiyle okuma zevk alamazsın diye. Kitabı elime aldım ve önsüzü okuyorum : "YEKTA KOPAN, 1968'de doğdu. İlk kitabı Fildişi Karası...". Aman Allahım aslan maxın, bobonun sesinden acıklı bir romanın önsözünü okuyorum. Bırakmayı düşünmedim desem yalan olur. Ama ha gayret dedim başladım okumaya ve içimi rahatlatan karakterleri gördüm. Çok şükür ki kitabın kahramanı Müzeyyendi.
Eğer dizisi olsa hüngür hüngür ağlayacağınız bir kitap demem yeterli mi bilmem. Kitap olunca ağlaması zor oluyor. Gözlerden akan o içimize kaçmış okyanusun damlaları maalesef ki kitap okumaya engel oluyor. Güzel bir hayatta kalma mücadelesini sunan kitap, Yekta Kopan'ın güzel betimlemeleri ve süprizleriyle sizi bekliyor.
Yağmurlu hafta sonları kapıda. Pencereden yağmuru izlerken bir kupa kahveyle duygusal dakikalara sürükleyebilir sizleri. Okumanızı tavsiye ederim.
