8 Mayıs 2014 Perşembe
Farklı bir pencereye geçeyim hemencecik. Çok odaklı da diyebilirsiniz benim sorunuma. Sonuçta net bir odağın olmadığı anlamına gelir. Kimileri bendeki bu hatayı övmek için bu söz grubunu sever. "Çok odaklı"
Kendimi keşfetmeye başladığım yıllardan bu yana haberdarım aslında. Kimi zaman sorun olarak gördüm kimi zaman da bu yanımı övenlerin akımına uydum. Ama şu basit blogda bile görebilirsiniz. Odaklanamıyorum her şey bulanık, her şey dağınık. Konu bütünlüğü yok. Bir gün bu soruna çözüm olacak bir gözlük ile tanışır mıyım bilinmez. Ama net olarak şunu biliyorum ki bu bende kalıcı bir hasar. Dışarıdan müdahale edilmeksizin düzelmez. Ameliyat istemem herhalde, ilacı sevmem, geriye tek seçenek olan gözlük kalıyor. Peki nereden nasıl bulacağım hayatıma uyan gözlüğü?
Gözlerimiz için gözlük seçerken dahi binbir sorun çıkabilir. Göz kabul etmez, burun kemiğini zorlar, baş ağrısı yapar... Sadece gözümüz için bile doğru gözlüğü bulmak bu kadar sıkıntılıyken nasıl başarıp da hayat gözlüğümü bulurum inanın bilmiyorum. Şu metni annem okusa evlenmek mi istiyorsun oğlum diye sorardı muhtemelen. Belki de okuyanların çoğunluğu bu gözlük metaforunu bir dişi olarak, bir eş olarak görebilir. Hoş hepi topu kaç kişi okuyorsa. Ama bu yanıltıcı bir kısıtlama olur. Yeri geliyor okuduğum bir kitap, yeri geliyor dinlediğim bir müzik ne bileyim yeri geliyor baba nasihatı bile bir gözlüğe bürünüp hayatı netliyor. Ama bu yetmiyor. Hayata tutunmak istiyorsan çok daha fazlasını yapman gerekiyor.
Tutunamayanları bitirdiğin gün tutunmak üzerine çabalar gösterdiğini söylemek nasıl bir yüzsüzlüktür bilmiyorum artık. Yorum sizin. Sigara içen büyüğün küçüğüne "Sigara içme." diye nasihat etmesi gibi kalacak şu sözlerim. Ama siz siz olun net bir hedefe yürüyün. İzleri çok takip etmeyin. Tercih edin ama takip etmeyin dersem daha doğru olur. Eğer net bir hedefiniz yoksa araf en uğrak mekanınız olur. Güzel günler dilerim...
