9 Nisan 2014 Çarşamba
Bu kadar gevezelik yeter zannımca. Biraz da kitaptan bahsedelim. Mahir Ünsal Eriş... Kimdir, necidir, nerelidir... şu anda bu yazıyı okuyabiliyorsanız google amcayı da keşif etmiş ve bu bilgilere de kolaylıkla ulaşabilirsiniz zannımca. Sağ olsun banu_kryl hanım tavsiye etti bu kitabı. Daha doğrusu kapağı beğenince fikir sordum diyelim. Beni oku diyen bir kapağı mevcut. Geçmişe özlem duyan ben çok büyük bir hayal ile aldım bu kitabı. Bu sözden sanki bir hayal kırıklığı yaşandığı anlaşılıyor fakat yanlış da anlaşılmasın. Evet çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım. Fakat kesinlikle kaliteden ötürü değil. Ben daha çok 80'ler 90'larda yaşamış bir roman yazarının basit sade ve hayat dolu bir gençliğini bekliyordum. Teknolojinin hayal gücünü baltalamadığı devirlerde neler hayal ettiğini okuyacağımı bekliyordum. Fakat biraz farklı oldu beklediklerim ve aldıklarım. Eğer ki henüz başlamadıysanız mutlaka okumanızı tavsiye ederim. Tabi güzel güzel efkarlanmak istiyorsanız. Kitap kısa kısa ama acı acı hikayelerden oluşuyor. Sondan bir önceki bölümde o kadar kendimi tutmama rağmen bir kaç göz yaşına mani olamadım. Neyse daha fazla içeriğe girip sizin heyecanınızı bastırmayayım eğer okumaya karar verdiyseniz. Kitap benden 8/10 puan aldı. Dili akıcı, betimlemeleri açık ve ferah (acı bir roman için beklenmedik kadar ferah), cümleler düzgün ve anlaşılır. Zemin ve hava şartları futbol için müsait derler ya hani işte bu kitap da bir fincan kahve ve güzel bir müzikle saatlerce sizi alıkoymaya müsait. Arada kaptan durakta inecek var diyebilirsiniz biraz arabesk olduğundan.
Benim okumaktan beklentimi karşılayan bir kitap oldu. Bu sebepten tavsilerim arasına girmeye hak kazandı. Bir de müzik tavsiyesi ile bu yazıyı artık bitireyim. Sondan bir önceki bölümde "Vangelis-La Petite Fille De La Mer " parçasını dinlemenizi şiddetle tavsiye ediyorum. Esen kalın efendim.
