sadecemurmur

  Kimi zaman gürültünün için de tüm sesler kesilir kendinle baş başa kalırsın. Herkesin feryat figanını görüsün ama duyamazsın. Hani filmlerde ses bombası atılması anı olur ya benzeri işte. Tek fark uğultu bile duymazsın. Saf sessizlik. Sanki hayatında hiç ses duymamışcasına. Sonra vücudunda dolaşan kanı hissetmeye başlarsın ilk olarak başında. Sol kolun uyuşur gibi olur ama kalp krizi geçirmiyorsundur. Gerçi kalbinde bir kriz yaşandığı kesin ama bilim insanları buna kalp krizi demez.
  Bilim insanları ne bilir ki? Hiç ulaşılmamış ideal ortamlarda yapılan deneyler, ispatlanmamış ve ispatlanamayacak teoremler, tek doğruluğu yanlışlığının ispatlanmamış olan doğrular... Ne bir duygu ne bir his. İnsan hesaplanabilir bir varlık mı ? Başımız ağrıdığında ne kadar süreceğini hesaplayabiliyor muyuz mesela? Ya da ne bileyim bir yakınımızı kaybettiğimizde hissedeceklerimizi tahmin edebiliyor muyuz? Biraz sonra fotoğrafını göreceğiniz babayı gördüğümde ne hissedeceğimi görene kadar bilmiyordum. Siz de bilmiyordunuz. Eğer hiçbir şey hissetmediyseniz bir doktora görünmenizi tavsiye ederim. Her gün insanlar ölüyor bunun ne farkı var bir fakir o mu diyebilirsiniz. Fakat onun oğlunun ölümünden bir fiil tüm ülke sorumlu. Kimimiz karşı çıkmadığımız için, kimimiz bir müdahalede bulunmadığımız için, kimimiz mecburiyetleri ortadan kaldırmadığımız için bunların hiçbirisi benim suçum değil mi diyorsunuz? Emin olun aklınıza bir kere bile gelmemeleri bizleri suçlu yapar. Şimdi nokta kadar hatamız bile bulunsa sorumlu değil miyiz bu eve bakan kişinin ölmesin de. Bundan sonra o ailenin yaşayacağı ağır sefalette ? Unutulur bu gün unutulmasa yarın unutulur. Düşünsenize daha kaç gün önceydi anası "Oğlum yüzme de bilmez..." diyeli. Bu gün haberlerde görmeseniz hanginiz hatırlıyordunuz? Unutkanlık en büyük ilaçtır. Fakat unutmayın her ilacın doz aşımı ölümcüldür...

 Uzun süredir yazı yazamıyorum. Nedense okuma ve yazma işlerine biraz ara verdim. İçimden gelmiyor demek daha doğru. Bu günden daha özel bir gün olamazdı herhalde yazmak için. Çok şey yazılıp çiziliyor, bir yandan araştırmasız karalama yazıları, bir yandan araştırmasız savunmalar... Mustafa Kemal bu cehaleti hak edecek ne yaptı acaba?

  Tüm olaylara futboldaki fanatizm gözü ile bakanlara hiç bir zaman saygım olmayacak galiba. İnsanlar destekledikleri görüşleri biraz tartmalı süzmeli.

Tarih uzmanlık alanım değil. Bu sebep ile ahkam kesen bir yazmayı düşünmüyorum. Sadece ahkam kesenleri biraz eleştirip bir de benim gözümden bakmanızı deneyeceğim. Mustafa Kemal Atatürk benim gözümde kimdir daha doğrusu nedir ilk onu izah etmek isterim. Basit tarih bilgilerinden girdiği savaşları, kazandığı başarıları görebilirsiniz. Küçük bir çocuğa sorsanız muhtemelen onun ilk aklına gelen başarı "Kurtuluş savaşını kazandı bizi kurtardı." cümlesi ile hayat bulacak. Bazı tek hücreli organizmalar bu cümleyi söyleyen çocuklara bile kızar hemen düzeltme yapar; "Tek başına kazanmadı o savaşı!" haklılar kabul ediyorum. Aynı kişiler İstanbul'u Fatih Sultan Mehmet fethetti de de o da ayrı bir muamma. Konu gayet açık ve net, savaşlar komutanları ile anılır. Bu sebeptendir ki Mustafa Kemal'e küfreden tüm kurtuluş savaşı gazi ve şehitlerine küfreder.

  Gerçekten insanları anlamak güç. Yada cahil toplumları diyeyim. Zira hiç bir ülke vatandaşı kurucusunu karalamaya çalışmaz herhalde. Atatürk bu milletin son kurtarıcısıdır. Umarım öyle de kalır. Mustafa Kemal'i karalayanlar da ona tapanlar da bir. Sadece ilke ve inkılaplarını doğru anlayıp uygulasak çok daha yaşanılır bir ülkede mutlu bir şekilde yaşarız.

  Hala düşüncelerimi sıralı şekilde yazamıyorum. Tek konuya odaklanamamamın sebep olduğu bir sorun galiba. Bu yazıları okunması zor bir hale getiriyor farkındayım. Umarım kusuruma bakmazsınız.

  Umarım Bu video benim anlatmak istediklerimi daha derli toplu anlatır sizlere.