sadecemurmur

Bilim adamlarının söylediğine göre surat asmak için daha fazla kas gerekiyormuş. Surat asmak daha yorucuymuş gülümsemekten. Ama tabi bu kaslara göre çizilmiş şekillendirilmiş bir istatistik. Kaslar ise gülümsemenin olsa olsa atp(hücresel enerji kaynağı) olarak karşılığı. Gülmek aslında kalple beyin arasında pozitif iletişimin sonucunda oluşması gereken bir ruh hali. Zaten bu iki organ birbirinden bağımsız çalıştığında genelde ya yapmacık bir gülümseme yada geçici bir gülümsemeye sebep oluyor. Yapmacık gülümseme aslında başka şekillerle de elde edilir. Misal yüz kaslarını geliştirerek oda olmadı karikatürdeki gibi yardımcı materyaller kullanılarak. Ama gülümseme bu değildir ki. Gülümseme dediğin etrafı ısıtabilmeli, aydınlatabilmeli tıpkı bir güneş gibi. Belkide etrafına insanları bu sebepten toplayabiliyorlar sıcak, içten gülümsemeye sahip olan insanlar. Güneşler de sistemlerinin merkezine oturmuyor mu? Madem bu kadar kıymetli neden durduk yere gülenlere deli denir, neden asık suratlılar vakur olur. Gülümsemek neden bir gevşeklik olarak görülür yada düzen bozucu dersek daha kibar olur herhalde. Uykudan hemen önce bunu yazmak istememin sebebi muhtemelen diğer insanlar gibi maskemi yatağın başına asmamdandır herhalde. Gülümseyerek uyumak, kötü rüya görmeyeceğini bilerek yatmak çok kıymetli. Ama en kıymetlisi de sabah gülümseyerek uyanmak bence. Eğer gülümseyerek uyanamıyorsanız dönüp bir hayatınızı kontrol etmenizi tavsiye ederim. Bir yerde muhakkak bir hata vardır. Bünyenin, zihnin kabul etmediği bir şey vardır. Gün geçtikçe bunun değeri unutuluyor. Bu kadar ulvi bir şey alay etmek için, küçümsemek için, küfür etmek için yada saklanmak için kullanılıyor. Kendimi saklambaç oynarken arkadaşının yerini ispiyonlayan çocuk gibi hissettim bir an. Ama kral çıplaksa bu gerçeği değiştiremeyiz. Hepinize gülümseyerek uyandığınız bir gün dilerim...